Marmer

Van alle beeldhouwersmaterialen is marmer wel het meest klassieke en statige. In de renaissance maakten kunstenaars in Italië naast grote buitensculpturen ook kleine beelden van marmer voor het interieur. De collectie marmerbeeldhouwkunst van het Rijksmuseum, in totaal ongeveer 100 stukken, omvat prachtige Italiaanse renaissancewerken, zoals de serene Christus van Giovanni Caccini. Marmersculpturen bleven in zwang tijdens het 18de-eeuwse rococo – met Falconets Amour menaçant en Jan-Baptist Xavery’s indrukwekkende schouw. Kenmerkend voor de 19de-eeuwse neostijlen is Pietro Magni’s David.

Door de tijd heen werd marmer ook vaak gekozen voor gebeeldhouwde portretten. De verzameling omvat vele borstbeelden en medaillons, waaronder bijzondere portretreliëfs uit de Italiaanse renaissance en levendige Nederlandse barokportretten uit de 17de eeuw. Deze klassieke traditie om vertegenwoordigers van bestuur en cultuur in marmer te vereeuwigen, leefde tot in de 19de eeuw voort. Dit tonen busten van bijvoorbeeld koningin Wilhelmina en Rijksmuseumarchitect P.J. Cuypers.